mentoring Archieven - TALENTENTELERS

Hoogopgeleid anderstalig talent zit verstrikt in instapjobs

Leestijd: 2 minuten

‘Elke, wat een naïeve opmerking. Werk is werk. Dat men stopt met zagen over ander werk.’

👉 Hoogopgeleid anderstalig talent (hoa’s) doet het werk dat laaggeschoolde werkzoekenden toekomt. Een zorgwekkende tendens.

❓Moeten we ons als maatschappij hierbij neerleggen?

💡Veel instapjobs hypothekeren de professionele ambities van hoa’s.

✔️ Hoa’s die een instapjob aannemen, hypothekeren – onbewust – op hun beurt de jobkansen van laaggeschoolde werkzoekenden.

✔️ Het talent van hoa’s en laaggeschoolde werkzoekenden blijft onbenut.

✔️ Beide partijen ervaren gevoelens van frustraties, miskenning en moedeloosheid.

❓Waarom nemen hoa’s dan toch een instapjob aan?

✔️ Ze staan aan het begin van een nieuw leven en carrière in België en willen vooruit.

✔️ Ze willen via een instapjob Nederlands leren, een nieuw netwerk uitbouwen en zich verder ontwikkelen.

✔️ Ze zien een instapjob als een opstap naar werk op maat van hun talenten, interesses en opleiding.

💡In de realiteit geraken deze hoa’s verstrikt in een vicieuze cirkel en zien ze hun dromen uiteenspatten.

✔️ Vaak zijn deze instapjobs jobs met een hoge werkdruk die sociale contacten bemoeilijken (schoonmaak, industriële reiniging, logistiek, transport, call centers … ).

✔️ Als er al contacten zijn, is het Nederlands van een bedroevend laag niveau (dialect, geen volzinnen, onverstaanbaar door beschermingskledij).

✔️ Door de variabele uurroosters (shifts) is hun werk moeilijk combineerbaar met opleidingen en cursussen, bv. een cursus Nederlands Tweede Taal (nt2).

👉 Soms ontdekken hoa’s via via het bestaan van mentoring door vrijwilligers. Sporadisch komt een hoa, tewerkgesteld via een instapjob, dan met mij in contact.

🤷🏻‍♀ In het beste geval kan ik een werkende hoa in contact brengen met een andere mentor, werkzaam in de sector die de hoa écht interesseert en voldoening geeft.

💡Maar als de werkende hoa in kwestie dan ook nog een gezin heeft, rest er voor een deelname aan een mentoringprogramma meestal bitter weinig tijd.

💭 Heb je oplossingen om dergelijke vicieuze cirkels open te breken als werkgever, beleidsmaker of sociale partner?

–> Contacteer me gerust om ervaringen en ideeën uit te wisselen via

📧 elke.horemans@talententelers.be

Of laat een reactie achter in de comments.

De weekenden als mentoringexperiment

Leestijd: 2 minuten

Waarom doet het tv-programma ‘De weekenden’ me aan mentoring denken?

👉 Gastheer Joris Hessels brengt acht mensen met diverse achtergronden samen gedurende enkele weekenden. Ze staan elk voor een cruciaal jaar.

👉 Zo ook Dana, een weduwe met Poolse roots. Ze voelt zich eenzaam. Samen met haar hond leidt ze een teruggetrokken leven. Ze stelt de bezoeken aan haar kleinzoon alsmaar uit en beseft dat het zo niet verder kan.

👉 Dana raapt al haar moed bij elkaar en legt in de groep een bekentenis af. Ze vindt het moeilijk om een gesprek aan te knopen. “Ik ben geen meerwaarde. Ik moet mezelf niet hebben.”

👉 De deelnemers beslissen om haar enkele opdrachten te geven. Want Dana heeft duidelijk een zetje nodig om uit haar cocon te breken.

Dana reageert enthousiast en gaat meteen aan de slag. Al vrij snel kan ze een aantal opdrachten afvinken:

✔️ ze schrijft zich in op een datingsite;

✔️ ze wordt lid van een Facebook-groep voor eigenaars van een Shih Tzu;

✔️ ze gaat alleen op restaurant;

✔️ ze heeft een stamkroeg waar ze elke vrijdag na het werk iets gaat drinken.

🚀 De opdrachten missen hun uitwerking niet. Dana bloeit open en amuseert zich opnieuw.

👉 Dana doet me denken aan bepaalde mentees waarmee ik in contact sta. Deze mentees zijn hoogopgeleide anderstalige werkzoekenden. Ze zitten net als Dana vast, hebben een laag zelfbeeld en komen amper buiten.

👉 Als mentor probeer ik hen, naast mijn werk en in de mate van het mogelijke, opnieuw in beweging te krijgen. Ik probeer hen een perspectief te bieden op een …. beter leven. Daar komt het uiteindelijk op neer. Want ze willen zo graag aan het werk.

👉 Ook jij kan als bedrijf, samen met je werknemers, anderstalig talent vooruithelpen. Jullie expertise en nuttige contacten zouden goed van pas komen 😉.

Benieuwd hoe we dit samen kunnen aanpakken ?

Laat van je horen via

📧elke.horemans@talententelers.be.

Of laat een comment achter.

#DeWeekenden #mentoring #talent #DiversiteitInclusieTipsElke

“Ik wou dat ik hier naar de lagere school was gegaan.”

Leestijd: < 1 minuut

Yassir, een Belg met Syrische roots, vertelde me onlangs over een bijzondere ervaring. Hij woont naast een basisschool. Soms hoort hij leerlingen muziek maken. In het begin keek hij hier vreemd van op. In Syrië krijgen leerlingen geen creatieve vakken.

👉 Zijn verhaal schoot me te binnen toen ik door het raam van het ‘t Schipke gluurde tijdens een recente wandeling. Tot 2011 was dit Mechelse historisch pand de thuisbasis van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn. Genoten de buurtbewoners, net als Yassir, ook zo van de oefenmomenten?

👉 Yassir merkte op dat hij graag van jongs af aan verslagen (opstellen) had willen leren schrijven. Na enkele jaren studie aan een Vlaamse hogeschool lukt het beter en beter, maar het blijft een moeizaam proces. Docenten en medestudenten daarentegen zijn hierin getraind.

👉 Teksten opstellen, presentaties geven en projectwerk leer je niet op school in Syrië. Yassir moest zijn vakken van buiten leren en feilloos reproduceren op examens. Makkelijk, zo zei hij, omdat de vragen op voorhand gekend waren.

👉 Als autodidact en goede student probeert Yassir de schade nu in te halen. Stapje voor stapje, met oog voor detail. Trots toonde hij me een presentatietruc: de handen met de vingertoppen tegen elkaar. “Net als Angela Merkel”, riep ik hem toe. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht.

Een boekhouder tot over zijn oren in de aardappelchips

Leestijd: 2 minuten

Waarom sorteert een boekhouder in wording aardappelchips in een fabriek?

👉 Ik leerde Elijah kaseba, een werkstudent met Zambiaanse roots, in 2021 kennen via Naseem Hamad, mentoringcoach voor het project Motivation United in Leuven. Op dat moment combineerde Elijah een studie Bedrijfsmanagement – accountancy & fiscaliteit met interimopdrachten.

👉 Toen al vielen zijn gedrevenheid en ambitie op. Elijah aanvaardde vroege en late shifts om zijn studies te bekostigen. Wanneer hij niet op het werk geraakte met het openbaar vervoer, nam hij de brommer voor zijn verplaatsingen tussen Leuven en Mechelen, de koude verbijtend.

👉 Elijah wilde graag werkervaring opdoen in zijn studiedomein maar wist niet hoe hij dit moest aanpakken. Een oproep via Linkedin en een gouden tip van ☀ Annemie De Proft resulteerden in een ontmoeting met Carla, oprichtster van het Leuvense kantoor Fiscadvies. Een IBO-stage via de VDAB bleek voor alle betrokkenen een haalbare kaart.

👉 Intussen werkt Elijah er nog steeds. In september volgt er in principe een deeltijds contract van onbepaalde duur. Hij volgt nu ook lessen Frans aan het CLT Leuven en hoopt zijn bachelor te halen in 2024.

❓Hoe verliep de samenwerking tot nu toe?

Corona bemoeilijkte de opstart van Elijah. Door het telewerk staat hij nu minder ver in zijn taalverwervingsproces ondanks zijn enorme betrokkenheid en inzet. Zijn geschreven NL is heel goed. De werking van het kantoor, de software en de communicatievormen blijven zijn volle aandacht eisen.

❓Wat leerde Carla van Elijah?

– Ze werd zich bewuster van de verschillende soorten van communicatie;

– Ze leerde zichzelf beter kennen;

– Ze leerde haar tempo beter af te stemmen op dat van anderen.

❓Welke tips heeft Carla voor werkgevers die ook met divers talent aan de slag willen?

– Laat je van bij het begin goed omringen om een kader te schetsen (HR – Ann Rens, VDAB, … );

– Maak meteen werk van een actieplan (soft én hard skills) met concrete doelen voor de nieuwkomer én de organisatie;

– Betrek je personeel – je zal nieuwe talenten ontdekken.

➡️ De tijdsinvestering is het waard. Niet alleen geeft het zin aan je leven, je krijgt er zoveel voor terug, aldus Carla, een talententeler.

Veel succes!

Hoe een Oegandese vluchteling een gelukkige Belg werd

Leestijd: 2 minuten

We schelen 10 jaar en toch blijft Chris (niet zijn echte naam) me elk jaar een gelukkige moederdag wensen. Dankzij onze herwonnen vrijheid zagen we elkaar onlangs eindelijk terug.

👉 Ik leerde Chris in 2017 kennen. Hij nam deel aan De Leeswereld, een leeskring in Lier voor anderstaligen, die ik destijds begeleidde. Zijn leergierigheid en fijne persoonlijkheid vielen me op.

👉 Chris komt uit Oeganda. Hij verloor op jonge leeftijd zijn ouders in een auto-ongeluk. De Oegandese overheid financierde zijn studies in mariene biologie en stippelde zijn loopbaan uit. Die afhankelijkheid en de wanpraktijken van de Oegandese overheid lagen mee aan Chris’ beslissing om naar Kenia te vluchten waar hij in een vluchtelingenkamp bescherming zocht.

👉 Met de hulp van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties vloog Chris naar België waar hij asiel aanvroeg. Hij wachtte de definitieve beslissing af in het opvangcentrum van Bierset. Om zijn tijd nuttig door te brengen, begon hij er Frans te leren. Het werd hem immers snel duidelijk dat hij er zijn Engels niet als contacttaal kon inzetten.

👉 Na zijn positieve beslissing moest hij naar Vlaanderen verhuizen. Gevolg: hij moest er opnieuw een aanvraagprocedure starten. Hij wilde dit koste wat kost vermijden na alle geleverde inspanningen. Maar er was geen ontkomen aan. Hij kwam in een opvangcentrum nabij Antwerpen terecht. Hij verkreeg het statuut van politieke vluchteling.

👉 Nu kon zijn zoektocht naar huisvesting starten. De eerste verhuurder weigerde leefloners. In de krant ‘Metro’ merkte hij een studio nabij Lier op. Met de hulp van zijn maatschappelijk assistent werd die zijn nieuwe thuis.

👉 Intussen verloor Chris geen tijd. Hij nam deel aan twee edities van het project ‘Samen Inburgeren’, leerde Nederlands en vond werk als magazijnmedewerker. Ook nu nog heeft hij met één van zijn ‘inburgeringscoaches’ een vaste telefonische afspraak op zondagavond om zijn Nederlands te oefenen. Zijn taalbuddy geeft Chris opdrachten, bv. krantenartikels samenvatten, en overloopt zijn week.

👉 Chris heeft nu de Belgische nationaliteit, is recent getrouwd en loopt minder gebukt onder zijn trauma’s. Hij genoot van de wandeling in het Mechelse Vrijbroekpark en bewonderde de roodbruine boomkruinen en de hoge siergrassen. Ze herinnerden hem aan de prachtige natuur in Oeganda.

👉 ‘s Avonds bleef Chris eten. Hij vertelde me dat hij niet kon koken. Ik dacht dat hij bedoelde dat hij geen ‘keukenprins’ was. We aten wraps en ik zei tussendoor dat dit simpel gerecht voor hem wel haalbaar moest zijn, niet?

➡️ En toen vertelde Chris waarom hij onmogelijk warm eten kon bereiden. Zijn schoolvriend was op 7-jarige leeftijd in een brand omgekomen samen met zijn broer en zus. Koken zou dit trauma opnieuw naar boven brengen. Daarom bestelt Chris op elke werkdag extra take away-maaltijden in het bedrijfsrestaurant.

Mentor voor Duo for a Job

Leestijd: < 1 minuut

👉 Even bijpraten met mijn voormalige mentee Vlad Sargsyan.

Inderdaad ‘voormalig’ want Vlad combineert intussen een vast contract met een lerarenopleiding ‘Secundair onderwijs’ met als keuzevakken Frans en Nederlands Tweede Taal voor anderstaligen (nt2).

Wat een topper! ✨

Elke, welk dringend probleem los je op via mentoring?

Leestijd: 2 minuten

Online coachingsprogramma voor ondernemers

Ik neem sinds vorige week deel aan een online coachingsprogramma voor ondernemers. Waarom? Omdat ik al vijf jaar in de luwte aan een persoonlijk project werk naast mijn mantelzorg voor onze jongste zoon die een autismespectrumstoornis (ASS) heeft. Ik bereid me al jaren voor op de derde fase in mijn professionele loopbaan: het ondernemerschap (ter info: eerste fase = hr-dienstverlener, tweede fase = vormingswerker). Hoe? Via vrijwilligerswerk, opleidingen, netwerkevenementen en sociale experimenten. Ik wist dat onze zoon op een bepaald moment minder van mij afhankelijk zou worden en dat de tijd dan rijp zou zijn om de sprong te wagen naar het ‘solo-ondernemerschap’. Dat moment is nu aangebroken.

Mijn zakelijk idee

En wat is nu mijn zakelijk idee? Mentoringprogramma’s voor goed opgeleide werkzoekenden met een migratieachtergrond introduceren binnen bedrijven:

als een ontwikkelingstraject voor werknemers (kandidaat-mentoren) in het kader van persoonlijke ontwikkelingsdoelen (bv. soft skills, leiderschap);
als een kans om daadwerkelijk rond diversiteit te werken;
als een kans voor werknemers om een zinvol engagement op te nemen, nl. een anderstalige nieuwkomer (kandidaat-mentee) ondersteunen in zijn/haar zoektocht naar werk.

Maar intussen zijn we door COVID-19 in een nieuwe realiteit beland. Is het moment nu wel goed gekozen om mentoringprogramma’s onder de aandacht te brengen? Wie zit hier op te wachten? Bedrijven en werknemers hebben nu wel andere zorgen aan hun hoofd: overleven, standhouden. Voor de meesten onder hen is het nu immers pompen of verzuipen.

En plots dacht ik: laat ik me toch maar inschrijven voor dat online coachingsprogramma voor ondernemers. Tien modules. Veel huiswerk, een klankbord en vooral doen én testen. Ik besliste om over mijn wedervaren als ondernemer te gaan bloggen. Waarom?

Ik zie het als een kans om in contact te komen met professionals die over mentoring van gedachten willen wisselen;
Ik zie het als een kans om met input en feedback van lezers aan de slag te gaan;
Ik zie het als een kans om vooral veel bij te leren.

Feedback van mijn coach

Vorige week werkte ik aan de eerste module: mijn missie. De feedback van mijn coach luidde als volgt:

1. Elke, mentoring is een methode. We verkopen geen methodes maar oplossingen voor dringende problemen.

2. Welk dringend probleem wil jij oplossen? We doen niet aan missionariswerk (zie later – verdienmodel).

3. Heeft de klant een boodschap aan mentoringprogramma’s (nut?)?

Vandaar mijn vraag aan jou: met welk dringend probleem kamp jij, of je nu bedrijfsleider bent of werknemer? Waar lig jij wakker van? Vergeet even wat ik over mentoring heb geschreven. Wat zit jou dwars, nu?

Ik kijk uit naar je reactie.

Bedankt en tot snel!

Elke

Kan je zonder kennis van de andere cultuur doeltreffend communiceren?

Leestijd: 3 minuten

Een noodkreet van mentor B.

‘Elke, ik weet niet wat er aan de hand is maar het contact met C. is niet meer ok.’

Bij interculturele contacten is kennis van andere culturen vanzelfsprekend handig en verrijkend. Soms is het ook essentieel. In een onderhandeling is het zaak om de boodschappen van je gesprekspartner correct te decoderen. Auteur en INSEAD-professor Erin Meyer legt dit onder meer uit in haar boek ‘The Culture Map (2015)’. Culturele verschillen hebben wel degelijk impact op internationale handelsbetrekkingen.

Niettemin, in vele gevallen volstaan een juiste houding en algemene vaardigheden voor een doeltreffende communicatie, of die nu mondeling verloopt, schriftelijk, binnen één cultuur of tussen verschillende culturen. Als je het algemeen-menselijke uit het oog verliest, dan zal, ongeacht je kennis van andere culturen, je communicatie simpelweg niet het verwachte effect hebben.

Een patstelling, of is er een uitweg?

Maar wat was er dan aan de hand tussen mentor B. en mentee C.? Was hun communicatieprobleem het gevolg van culturele verschillen of van ‘niet volgroeide’ communicatieve vaardigheden? Wanneer de mentor contact opnam, had C. plots geen tijd meer voor een gesprek. B. voelde zich weggeduwd. Het contact verliep tot die bewuste week immers goed, vanwaar dan die plotse afstandelijkheid? Waar was het misgelopen? Ik liet B. weten zelf eens te bellen met C.

Tijdens mijn gesprek met C. kwamen vier zaken aan het licht:

C. vond haar mentor erg vriendelijk en kwam er goed mee overeen;
Ze was zich bewust van haar veranderd gedrag tegenover haar mentor en verontschuldigde zich hiervoor (ze vroeg me om haar excuses over te brengen aan B.);
Ze maakte zich zorgen om haar vader en de omboeking van haar reis naar Taiwan had veel voeten in de aarde;
Ze voelde zich terneergeslagen door de dagelijkse berichtgeving over de dodenaantallen ten gevolge van het coronavirus COVID-19. Ze had voorlopig geen zin in babbels.

Tijdens de terugkoppeling bevestigde B. dat haar mentee tijdens de laatste gesprekken inderdaad erg bezorgd was over het coronavirus. Het virus beheerst haar leven. Gelukkig lag de abrupte stopzetting van het contact met C. niet aan haar, liet B. nog weten.

Verbale versus non-verbale signalen

Een grotere kennis over de Chinese cultuur en haar gevoeligheden had dit communicatieprobleem niet kunnen vermijden of verhelpen. Iets meer tijd en ruimte om elkaar beter te leren kennen wellicht wel. Een tijdsinvestering die loont maar die om uiteenlopende redenen misschien niet altijd haalbaar is? Je verplaatsen in je gesprekspartner én luisteren naar de verbale en non-verbale aspecten van een boodschap levert nochtans kostbare informatie op. Informatie die je vervolgens interpreteert en waarvan je de interpretaties op hun beurt checkt bij je gesprekspartner. Omdat het contact in dit voorbeeld via FaceTime verliep, overigens zonder beeld, was het uiteraard voor mentor B. niet evident om helemaal tot C. door te dringen. Het Nederlands van deze mentee is bovendien erg ‘basic’. Non-verbale signalen zoals gezichtsuitdrukkingen en oogcontact, waren niet voorhanden, andere wel: eigenschappen van de stem (volume, toonhoogte), eigenschappen van het spreken (ritme, intonatie, spanning), het gebruik van stiltes, … Overschakelen op een gemeenschappelijke contacttaal – het Engels in dit geval – zou de weg naar wederzijds begrip en vertrouwen hebben vergemakkelijkt. Soms moet je als mentor pragmatisch denken en handelen, en de voorgestelde doelen (in dit geval ‘Nederlands oefenen’) tijdelijk loslaten. Uiteraard is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je als buitenstaander naar een situatie kan kijken.

Oefening baart kunst

Mentoren wagen de sprong naar onbekend terrein, experimenteren, maken uiteraard ook fouten maar leren eruit via onder meer nabesprekingen. Soms doet een goedbedoelde focus op de andere cultuur het belang van het algemeen-menselijk aspect van contacten (bijna) vergeten. Zichzelf in vraag stellen en openstaan voor (constructieve) feedback helpt om hierin een evenwicht te bewaren.

Wil je als mentor aan de slag? Een paar tips:

Neem de tijd om een veilige omgeving te creëren waarin je je gesprekspartner beter leert kennen;
Bied je gesprekspartner een luisterend oor aan als die er nood aan heeft;
Herken, erken en/of benoem onderliggende gevoelens/gedachten én check ze bij je gesprekspartner;
Durf je kwetsbaar op te stellen indien je een gelijkaardige situatie/gedachte/gevoel hebt meegemaakt op voorwaarde dat dit voor je gesprekspartner een meerwaarde kan zijn. Bijvoorbeeld wanneer het idee leeft dat hij of zij als enige met dergelijke ervaringen te maken krijgt. Let op: weid niet te veel uit en verleg je aandacht zo snel mogelijk terug naar jouw gesprekspartner;
Stel je de vraag: Wat heeft mijn gesprekspartner nù nodig om zich goed te voelen en verder te kunnen? Stel eventueel samen een haalbaar stappenplan op;
Volg gemaakte afspraken op en stuur in overleg bij, indien nodig. Maar wees tegelijkertijd ook bereid om pragmatisme tijdelijk boven ‘idealisme’ te plaatsen.

Herkenbaar? Welke tip wil jij graag toevoegen?

Ik kijk uit naar jouw reactie!

Hartelijke groet!

Elke

Mentoring voor anderstalige nieuwkomers bleek goede zet voor mijn ‘work-life balance’.

Leestijd: 4 minuten

Mentoring in deze context betekent het volgende. Een persoon met meer ervaring in de lokale, regionale en nationale structuren en tradities (mentor) begeleidt een minder ervaren persoon (mentee), met als doel de mentee te helpen een hoger kennisniveau te bereiken. De mentor zet zijn kennis, expertise en werkervaring in om de mentee vooruit te helpen in de realisatie van zijn of haar doelen. Beiden spreken elkaar regelmatig, op vrijwillige basis en gedurende een afgesproken periode gaande van doorgaans drie maanden tot een jaar. Vaak blijven ze elkaar ook hierna nog contacteren wanneer ze behoefte hebben aan een klankbord. Ik schrijf wel degelijk ‘ze’ want ook voor de mentor zijn die ontmoetingen en contacten erg leerrijk, bijvoorbeeld omdat de mentee een frisse blik kan werpen op praktijken en ideeën.

Het HIVA – Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving van de KU Leuven gaat in samenwerking met de VDAB een ‘evidence-based’ onderzoek uitvoeren naar onder andere het netto-effect van mentoring (worden dezelfde resultaten bereikt zonder mentoring?). Mentees en mentoren getuigen regelmatig in de media over de waardevolle samenwerking, maar cijfermateriaal gebaseerd op ‘evidence-based’ onderzoek ontbreekt voorlopig nog in Vlaanderen.

Welk effect heeft mentoring op mij? Waarom besloot ik mentor van een anderstalige nieuwkomer te worden?

Mentoring ( en in de brede zin ‘buddy zijn’ van een anderstalige nieuwkomer) biedt leerkansen.

Vijftien jaar geleden voelde ik de behoefte om iets nieuws te proberen. De combinatie van mantelzorg voor onze zoon met een autismespectrumstoornis (ASS), opvoedingsproblemen, renovatiewerken en een echtgenoot die voor zijn werk wekelijks enkele dagen in het buitenland vertoeft, vrat aan me. Ergens besefte ik wel dat ik op het thuisfront nuttig werk deed, maar ik had het gevoel niet echt mee te tellen in de ‘echte’, economische wereld sinds ik mijn professioneel leven tijdelijk ‘on hold’ had gezet voor de kinderen. Ik had nood aan nieuwe contacten en ontmoetingen die me mijn zorgen even zouden doen vergeten. En het meest van al wilde ik nieuwe professionele horizonten verkennen en blijven leren. Via een oproep van Vormingplus Regio Mechelen-Lier geraakte ik betrokken bij het project ‘Samen Inburgeren’ van de stad Mechelen, eerst als buddy, later als projectmedewerker. Dit project betekende de start van een nieuw professioneel pad.

Mentoring geeft energie.

Het is een opdracht die weliswaar afgelijnd is, maar die mij de kans geeft om mijn talenten en expertise in te zetten voor een goed doel, namelijk een anderstalige nieuwkomer ondersteunen in zijn/haar zoektocht naar werk. Gedurende 1 à 2 uren ben ik beschikbaar voor mijn mentee, op een afgesproken moment. Ik focus me op de vragen en de problemen die mijn mentee tegenkomt. We analyseren ze, stippelen een strategie uit en gaan op zoek naar bondgenoten die de positie van de mentee op de arbeidsmarkt mee kunnen versterken. De afwisseling en de vrijheid om mijn engagement zelf in te vullen geven mij energie. Dankzij de boeiende ontmoetingen leer ik veel bij en doe ik inspiratie op voor zakelijke ideeën.

Mentoring is een beetje reizen.

Dankzij mentoring en de vele interculturele ontmoetingen schaaf ik mijn kennis van culturen, talen en tradities bij. Ik leer culturele gevoeligheden beter begrijpen en leer ook onze culturele tradities en rituelen in vraag te stellen. Als ik zelf even mentor af ben, stel ik duo’s mentor/mentee samen. De meerderheid van de mentees zijn vluchtelingen die in Vlaanderen een inburgeringstraject hebben afgelegd en lessen Nederlands volgen in het volwassenenonderwijs. Ze zijn nieuwsgierig naar de leefgewoontes en gebruiken van de Belgen en de Vlamingen in het bijzonder. Hun beperkt sociaal netwerk bemoeilijkt het leggen van nieuwe contacten. Mentoren faciliteren interculturele ontmoetingen via introducties in hun sociaal en professioneel netwerk.

Mentoring versterkt communicatievaardigheden.

Mijn communicatievaardigheden zijn niet ondermaats, maar alles kan altijd beter. Nederlands oefenen met een anderstalige nieuwkomer is een uitdaging. Als mentor is het niet de bedoeling om de rol van leerkracht op te nemen. Maar wil je samen vooruitgang boeken is het wel belangrijk om de kennis van het Nederlands correct in te schatten. Er bestaan grote verschillen tussen geschreven en mondeling taalgebruik, én begrijpend lezen. Als mentor (of vrijwilliger van taalinitiatieven in het algemeen) oefen je je continu in gesprekstechnieken: actief luisteren, empathie tonen, parafraseren, vragen stellen, correcte non-verbale signalen uitsturen, … Je houding moet bovendien respectvol en integer zijn. Als mantelzorger voor een zoon met autisme heb ik het gevoel hier een streepje voor te hebben. Mensen met autisme hebben behoefte aan duidelijke taal. Ze kunnen moeilijk abstracte taal, humor of uitdrukkingen begrijpen, decoderen. Uiteraard is elke persoon en situatie uniek en mag je niet te snel veralgemenen. Elke persoon is geholpen met een aanpak op maat van zijn/haar sterktes en werkpunten.

Mentoring maakt me wendbaarder en weerbaarder.

Dankzij mentoring (en mijn mantelzorg voor onze zoon met autisme) sta ik bewuster en beter uitgerust in het leven. Mij zal men niet zo snel uit mijn lood slaan. Uiteraard beleef ook ik de traditionele ‘ups & downs’. Wel ben ik ervan overtuigd dat we makkelijker terug opveren als we een houvast hebben. Ervaringen, technieken en houdingsaspecten kunnen die houvast bieden in onze complexe en snel veranderde samenleving:

communicatievaardigheden
relativeringsvermogen
leergierigheid
verwondering
enthousiasme
zelfkennis
open geest.

Ze onderscheiden ons van computers. Hoe meer we deze technieken en houdingsaspecten in de vingers hebben, hoe kleiner de kans dat de computer ons op de werkvloer overtroeft of verslaat. Ondanks de verregaande automatisering in onze maatschappij, zal er altijd vraag zijn naar werk waarbij intermenselijke kwaliteiten en vaardigheden doorslaggevend zijn: interpreteren van data, bemiddelen, organiseren van werk, adviseren op maat van de klant, een vertrouwensfunctie uitoefenen, … Mentoring is een manier om ook aan onszelf te werken. Bovendien leert mentoring ons omgaan met onzekerheden, plotse veranderingen en diverse manieren van denken en handelen.

Iedereen mentor?

Uiteraard is mentoring geen wondermiddel. Dit type van engagement is bovendien ook niet voor iedereen weggelegd of haalbaar. Mentoring past niet bij elke persoonlijkheidstype. Voor leidinggevenden kan het mooie groei- en leerkansen bieden op domeinen die hun persoonlijk en professioneel functioneren kunnen versterken: soft skills, visie-ontwikkeling, creativiteit, ondernemerschap, diversiteit, interculturele communicatie, talentmanagement … Leidinggevenden vervullen een voorbeeldfunctie, ook op het vlak van levenslang leren. Een krans van leidinggevenden omringt zichzelf al met mentoren voor belangrijke vraagstukken over strategie, financiën, marketing, human ressources en innovatie. Deze mentoren waken ook over de mentale gezondheid en de ‘work-life balance’ van hun mentee. Deze bevoordeelde leidinggevenden zijn al doordrongen van de meerwaarde van mentoring en zijn daarom op hun beurt gul in het delen van hun ervaringen en expertise met derden.

Waarop wachten andere leidinggevenden? Op meer tijd, op hun pensioen? Waar een wil én een visie is, is een weg. Het moment is nù aangebroken om alle talenten te mobiliseren, ook die van anderstalige nieuwkomers. Talent dat bovendien broodnodig is om de economie te doen draaien en groeien. Onze samenleving heeft baat bij dit soort sociaal engagement.

Spreekt mentoring jou aan, maar zit je nog met vragen, laat een reactie achter of stuur me een mail via elke@talententelers.be.

Hartelijke groet!

Elke

Solidariteitsacties verbinden burgers. E-mentoring blijkt prima optie.

Leestijd: 2 minuten

Een week geleden lanceerde ik de blog Talententelers en meteen ook een solidariteitsactie rond virtuele mentoring: kandidaat-mentoren matchen aan anderstalige nieuwkomers om Nederlands te oefenen via sociale media. Het concept leek haalbaar in deze tijden van collectieve sociale afstand. Programma’s zoals ‘Blijf in uw kot’ op QMusic/VTM en ‘We zullen doorgaan’ op Radio 1 maken duidelijk dat heel wat mensen op zoek zijn naar een interessante daginvulling. Sommigen komen zelf met creatieve oplossingen op de proppen, anderen sluiten zich aan bij initiatieven die wat meer zin geven aan deze periode van relatieve afzondering.

Onverwacht snel meldden de eerste kandidaat-mentoren zich aan. Na twee dagen waren het er al elf. Het concept raakte duidelijk een gevoelige snaar. Diverse organisaties namen contact op en vroegen om raad bij de opzet van virtuele buddy-systemen. Ze bleken op zoek naar werkbare formules om hun doelgroep in coronatijden te bereiken en te blijven bedienen. Verenigingen (en allerhande besloten Facebookgroepjes) begonnen de informatie te delen: Vormingplus Regio Mechelen-Lier, CVO TSM, CVO Crescendo, Mondiale Werken vzw, Vluchtelingenwerk Vlaanderen, Welcome in Mechelen vzw. De stad Mechelen en journaliste Phara de Aguirre pikten het blogbericht op. Intussen keken de kandidaat-mentoren uit naar hun kandidaat-mentee. Werk aan de winkel!

Ik begon rond te bellen en mailtjes te sturen. Nieuwkomers die ik nog kende van sessies voor De Leeswereld, een leesgroep voor anderstaligen in Lier, doken weer op. De meesten waren meteen gewonnen voor het idee. Hun werk of opleiding was net stopgezet en ze dreigden in een gat te vallen. Anderen stonden op het punt te verhuizen of waren nog aan het werk. Maar we moesten zeker contact houden!

Het matchen kon beginnen. Als voormalige vormingswerker voor Vormingplus Regio Mechelen-Lier heb ik jarenlang heel graag meegewerkt aan het project ‘Samen Inburgeren’ in Mechelen: nieuwe Mechelaars worden aan een Nederlandstalige buddy gekoppeld om samen Nederlands te oefenen en de stad en haar diensten te leren kennen. Het virtuele matchen volgt hetzelfde stramien: puzzelen met profielen, raakvlakken zoeken tussen kandidaten en ze uiteindelijk aan elkaar voorstellen. Het ‘verkennende intakegesprek’ loopt in dit virtuele concept via Messenger of Whatsapp. Eén week na de lancering gingen al acht duo’s van start en is er één duo in de maak. Voor 6 mentoren zoek ik nog een nieuwkomer/mentee.

Tussendoor blijf ik allerlei kanalen aanspreken om nieuwe kandidaat-mentoren en -mentees te bereiken, volg ik duo’s op en post ik berichten op sociale media. Hartverwarmende berichten en reacties gaan over en weer. Er lijkt op korte tijd een mentoring-community te ontstaan. Wil ook jij er deel van uitmaken? Laat een reactie achter of stel je kandidaat via elke@talententelers.be. Welkom!

Hartelijke groet,

Elke