Levenslang leren Archieven

Leerwinkels en bedrijven hebben elkaar nodig

Leestijd: 2 minuten

Waarom zijn werkgeversorganisaties, bedrijven en sectorfondsen ook belangrijke partners voor leerwinkels?

👉 De Leerwinkel Regio Mechelen bestaat één jaar. Talententeler en trekker van deze leerwinkel is Leen Mertens (foto). Het afgelopen jaar begeleidde ze al bijna 150 personen met een leerwens.

👉 De Leerwinkel wil de kinderarmoede helpen bestrijden door o.a. ouders zonder diploma en andere vroege schoolverlaters te helpen bij het kiezen van een opleiding, vorming of type onderwijs. Dit kunnen zowel diplomagerichte opleidingen zijn als opleidingen die iemands (professioneel) leven een nieuwe wending kunnen geven.

👉 Een bijzondere aandacht gaat uit naar gedetineerden (Learning Inside Out-project) en werkzoekenden en werknemers met een hoge(re) kwetsbaarheid (psychisch, fysiek, ongeletterdheid, anderstaligheid, langdurige ziekte … ).

💡Ter info: de top drie ‘leerwensen’ bij gedetineerden:

Voorbereiding Centrale Examencommissie,
VCA-diploma basisveiligheid voor operationele medewerkers,
Nederlands Tweede Taal (NT2).

👉 Leen Mertens informeert, adviseert, begeleidt en verwijst door naar opleidingsverstrekkers (Crescendo CVO, LBC Volwassenenonderwijs Mechelen, Ligo, Centra voor Basiseducatie, Thomas More-hogeschool, AP Hogeschool Antwerpen, … ). Ook kaart ze drempels aan die haar klanten ervaren in hun zoektocht naar informatie m.b.t. een opleiding.

🚀 Ik zie een belangrijke rol weggelegd voor werkgeversorganisaties, sectorfondsen en bedrijven als het aankomt op het creëren van leer- en werkkansen voor werkzoekenden met een zekere kwetsbaarheid. Daarom mogen ze volgens mij niet ontbreken in de regionale netwerken van de leerwinkels.

➡️ Denk aan

☑️ het verlenen van stageplaatsen: NT2, beroepsinleving – BIS, schoolopdracht voor 15+;

☑️ het opleiden van een werkzoekende: IBO, IBO- T(aalcoaching), K-IBO (voor kwetsbare werkzoekenden);

☑️ het openstellen van een interne bedrijfsacademie en vormingsaanbod voor bepaalde werkzoekenden;

☑️ mentoringprogramma’s en buddywerkingen van bedrijven;

☑️ deelnemen aan de DUOday; …

👉 Samen met leerwinkels kunnen bedrijven ervoor zorgen dat beschikbaar talent met diverse achtergronden – en dat wilt werken maar drempels ervaart – opnieuw hoop en een perspectief op een andere toekomst krijgt.

De troeven en ‘lessons learned’ van een challenge

Leestijd: 2 minuten

Een jaar geleden lanceerde ik op LinkedIn een challenge waarbij ik werknemers aan een anderstalige, gekwalificeerde werkzoekende uit een niet-EU-land koppelde voor een periode van maximum 12 maanden (#challenge12companies4ajob). Hun werkgever gaf ze de toestemming om tijdens de werkuren samen met enkele collega’s een mentee te ondersteunen bij zijn zoektocht naar werk.

Enkele cijfers

60 buddy’s van in totaal 10 bedrijven namen deel;
14 virtuele buddyteams begeleidden elk 1 mentee;
14 mentees afkomstig uit Indië, Australië, Palestina, Brazilië, Turkije, Nepal, Venezuela, Syrië, Marokko en Noord-Macedonië;
10 mentees vonden direct of indirect (een verhoogde mentaal welzijn) een stageplaats (BIS – BeroepsInlevingsStage) of betaald werk (= 71%) dankzij de inzet van hun buddy’s.

Top 3 van de door bedrijven opgegeven redenen om aan deze challenge deel te nemen

Iets terug doen;
Iets nieuws leren;
Een corona proof teamactiviteit.

Obstakels waar anderstalige werkzoekenden tegenaan lopen

Geen professioneel netwerk;
Geen of onvoldoende kennis van de werking van onze arbeidsmarkt en het onderwijslandschap;
Culturele verschillen;
Onvoldoende kennis van het Nederlands of van een andere Europese taal;
Het onvermogen om professionele en persoonlijke ervaringen te vertalen naar diverse en haalbare werkkansen/ontwikkelingstrajecten en hiermee effectief aan de slag gaan.

De troeven van de challenge

Een verschil kunnen maken voor iemand;
De leefwereld van een persoon die ver van je staat, beter leren kennen;
Een verbindend initiatief;
Maatschappelijke uitdagingen onder de aandacht brengen;
professionele en persoonlijke groei.

Lessons learned

Geen trekker = een gebrek aan animo binnen het team;
Geen ‘must’ voor leidinggevenden, maar een ‘nice to have’;
Een engagement aangaan in team overtuigt om toch deel te nemen;
De klik tussen de mentee en één bepaalde buddy houdt het contact gaande;
De mate van opvolging en een duidelijke rolverdeling binnen een team bepalen of deelnemers voldoening halen uit dit type van engagement en zich betrokken voelen.

En wat nu?

Wellicht kan dit type van engagement bijdragen tot de realisatie van bedrijfsdoelstellingen rond L&D, CSR, employer branding, D&I, wellbeing, employee experience, werkgeluk, …

Hoe dit concreet in zijn werk zou kunnen gaan, licht ik met plezier toe in een virtueel kennismakingsgesprek. Contacteer me gerust via elke@talententelers.be

Dank aan alle betrokken bedrijven, organisaties en mentees voor jullie inzet, feedback en enthousiasme. Jullie hebben voor 14 mentees écht een verschil kunnen maken met jullie tips, luisterend oor en de introducties in nieuwe professionele netwerken. Dat 10 mentees uiteindelijk een stageplaats of werk vonden is ook jullie verdienste!

Van Odisee-alumna gezinswetenschappen naar ondernemerschap

Leestijd: 2 minuten

Zoek je een opleiding die je klaarstoomt voor een job in de sociale of socioculturele sector? Zoek je een opleiding en/of werk die je voldoening geven? Overweeg dan zeker de professionele bacheloropleiding in de gezinswetenschappen. Odisee – Campus Schaarbeek zette me onlangs als Alumna Gezinswetenschappen in de kijker. Misschien een inspiratiebron voor de uitstippeling van je verdere loopbaan?

Getuigenis

Elke Horemans studeerde in 2009 af in Gezinswetenschappen. Omdat ze mantelzorger is voor haar zoon die een autismespectrumstoornis heeft, koos ze nadien bewust voor tijdelijke en vervangingsjobs. Zo werkte ze als zorgcoördinator en zorgjuf voor anderstalige kleuters in een basisschool en als animator-begeleider van bewoners met dementie in een woonzorgcentrum. Als accountmanager bij het Vlaams Ondersteuningscentrum voor het Volwassenonderwijs (Vocvo vzw) was ze nadien het aanspreekpunt voor de Centra voor Basiseducatie en voor Volwassenonderwijs en volgde ze dossiers op voor het expertisecentrum. En bij Vormingplus begeleidde ze een leesgroep voor anderstalige nieuwkomers die hun Nederlands willen oefenen. Daarnaast doet ze doorlopend vrijwilligerswerk voor een vluchtelingenorganisatie.

Een gevarieerd palet aan werkervaringen

… , en dat was ook een bewuste keuze, zegt Elke. ‘Ik leer graag bij en kies daarom bij voorkeur voor projecten die me uit mijn comfortzone halen.’ De grote gemene deler in dit alles is dat ze een verschil wil maken voor mensen.

De toegevoegde waarde van de opleiding Gezinswetenschappen

De opleiding Gezinswetenschappen heeft haar hiervoor een stevige basis bezorgd, zegt ze. ‘Heel belangrijk was de focus op een holistische benadering van de mens en zijn netwerk. We leerden ook elke vorm van hulpverlening afstemmen op de levensfase waarin de cliënt zich bevindt, met zijn specifieke problemen, behoeften, verlangens… Het leren gebruiken van de sociale kaart is daarnaast ook al goed van pas gekomen, net als de inleiding tot het recht.’ Ook niet onbelangrijk: dankzij haar diploma Gezinswetenschappen kon ze aan de slag in het onderwijs.

De impact van de opleiding Gezinswetenschappen op haar werk

Ze merkt dat ze als Gezinswetenschapper op verschillende manieren een eigen bijdrage kan leveren in een team. Het gaat dan vooral om het samenbrengen van mensen en organisaties die veel delen en veel samen zouden kunnen realiseren, maar zich daar niet altijd van bewust zijn. Door het bespreekbaar maken van gevoeligheden van de diverse partijen en het hanteren van een helikoptervisie, die kan helpen om mensen en organisaties uit hun tunnelvisie te halen, kan ze het samenwerken faciliteren.

Talententelers als (voorlopige) sluitstuk van een lange zoektocht

Momenteel is Elke bezig een eenmansbedrijf op te starten. Ze wil bedrijven adviseren rond diversiteit en mentoringprogramma’s opzetten voor anderstalige nieuwkomers die op zoek zijn naar werk. ‘Hopelijk kan ik zo bijdragen tot een mentaliteitswijziging in de bedrijfswereld, waardoor ook andere doelgroepen meer tewerkstellingskansen krijgen.’

Zit je na het lezen van deze post met vragen? Bezorg ze me gerust via de comments of via elke@talententelers.be.

Elke, welk dringend probleem los je op via mentoring?

Leestijd: 2 minuten

Online coachingsprogramma voor ondernemers

Ik neem sinds vorige week deel aan een online coachingsprogramma voor ondernemers. Waarom? Omdat ik al vijf jaar in de luwte aan een persoonlijk project werk naast mijn mantelzorg voor onze jongste zoon die een autismespectrumstoornis (ASS) heeft. Ik bereid me al jaren voor op de derde fase in mijn professionele loopbaan: het ondernemerschap (ter info: eerste fase = hr-dienstverlener, tweede fase = vormingswerker). Hoe? Via vrijwilligerswerk, opleidingen, netwerkevenementen en sociale experimenten. Ik wist dat onze zoon op een bepaald moment minder van mij afhankelijk zou worden en dat de tijd dan rijp zou zijn om de sprong te wagen naar het ‘solo-ondernemerschap’. Dat moment is nu aangebroken.

Mijn zakelijk idee

En wat is nu mijn zakelijk idee? Mentoringprogramma’s voor goed opgeleide werkzoekenden met een migratieachtergrond introduceren binnen bedrijven:

als een ontwikkelingstraject voor werknemers (kandidaat-mentoren) in het kader van persoonlijke ontwikkelingsdoelen (bv. soft skills, leiderschap);
als een kans om daadwerkelijk rond diversiteit te werken;
als een kans voor werknemers om een zinvol engagement op te nemen, nl. een anderstalige nieuwkomer (kandidaat-mentee) ondersteunen in zijn/haar zoektocht naar werk.

Maar intussen zijn we door COVID-19 in een nieuwe realiteit beland. Is het moment nu wel goed gekozen om mentoringprogramma’s onder de aandacht te brengen? Wie zit hier op te wachten? Bedrijven en werknemers hebben nu wel andere zorgen aan hun hoofd: overleven, standhouden. Voor de meesten onder hen is het nu immers pompen of verzuipen.

En plots dacht ik: laat ik me toch maar inschrijven voor dat online coachingsprogramma voor ondernemers. Tien modules. Veel huiswerk, een klankbord en vooral doen én testen. Ik besliste om over mijn wedervaren als ondernemer te gaan bloggen. Waarom?

Ik zie het als een kans om in contact te komen met professionals die over mentoring van gedachten willen wisselen;
Ik zie het als een kans om met input en feedback van lezers aan de slag te gaan;
Ik zie het als een kans om vooral veel bij te leren.

Feedback van mijn coach

Vorige week werkte ik aan de eerste module: mijn missie. De feedback van mijn coach luidde als volgt:

1. Elke, mentoring is een methode. We verkopen geen methodes maar oplossingen voor dringende problemen.

2. Welk dringend probleem wil jij oplossen? We doen niet aan missionariswerk (zie later – verdienmodel).

3. Heeft de klant een boodschap aan mentoringprogramma’s (nut?)?

Vandaar mijn vraag aan jou: met welk dringend probleem kamp jij, of je nu bedrijfsleider bent of werknemer? Waar lig jij wakker van? Vergeet even wat ik over mentoring heb geschreven. Wat zit jou dwars, nu?

Ik kijk uit naar je reactie.

Bedankt en tot snel!

Elke

Kan je zonder kennis van de andere cultuur doeltreffend communiceren?

Leestijd: 3 minuten

Een noodkreet van mentor B.

‘Elke, ik weet niet wat er aan de hand is maar het contact met C. is niet meer ok.’

Bij interculturele contacten is kennis van andere culturen vanzelfsprekend handig en verrijkend. Soms is het ook essentieel. In een onderhandeling is het zaak om de boodschappen van je gesprekspartner correct te decoderen. Auteur en INSEAD-professor Erin Meyer legt dit onder meer uit in haar boek ‘The Culture Map (2015)’. Culturele verschillen hebben wel degelijk impact op internationale handelsbetrekkingen.

Niettemin, in vele gevallen volstaan een juiste houding en algemene vaardigheden voor een doeltreffende communicatie, of die nu mondeling verloopt, schriftelijk, binnen één cultuur of tussen verschillende culturen. Als je het algemeen-menselijke uit het oog verliest, dan zal, ongeacht je kennis van andere culturen, je communicatie simpelweg niet het verwachte effect hebben.

Een patstelling, of is er een uitweg?

Maar wat was er dan aan de hand tussen mentor B. en mentee C.? Was hun communicatieprobleem het gevolg van culturele verschillen of van ‘niet volgroeide’ communicatieve vaardigheden? Wanneer de mentor contact opnam, had C. plots geen tijd meer voor een gesprek. B. voelde zich weggeduwd. Het contact verliep tot die bewuste week immers goed, vanwaar dan die plotse afstandelijkheid? Waar was het misgelopen? Ik liet B. weten zelf eens te bellen met C.

Tijdens mijn gesprek met C. kwamen vier zaken aan het licht:

C. vond haar mentor erg vriendelijk en kwam er goed mee overeen;
Ze was zich bewust van haar veranderd gedrag tegenover haar mentor en verontschuldigde zich hiervoor (ze vroeg me om haar excuses over te brengen aan B.);
Ze maakte zich zorgen om haar vader en de omboeking van haar reis naar Taiwan had veel voeten in de aarde;
Ze voelde zich terneergeslagen door de dagelijkse berichtgeving over de dodenaantallen ten gevolge van het coronavirus COVID-19. Ze had voorlopig geen zin in babbels.

Tijdens de terugkoppeling bevestigde B. dat haar mentee tijdens de laatste gesprekken inderdaad erg bezorgd was over het coronavirus. Het virus beheerst haar leven. Gelukkig lag de abrupte stopzetting van het contact met C. niet aan haar, liet B. nog weten.

Verbale versus non-verbale signalen

Een grotere kennis over de Chinese cultuur en haar gevoeligheden had dit communicatieprobleem niet kunnen vermijden of verhelpen. Iets meer tijd en ruimte om elkaar beter te leren kennen wellicht wel. Een tijdsinvestering die loont maar die om uiteenlopende redenen misschien niet altijd haalbaar is? Je verplaatsen in je gesprekspartner én luisteren naar de verbale en non-verbale aspecten van een boodschap levert nochtans kostbare informatie op. Informatie die je vervolgens interpreteert en waarvan je de interpretaties op hun beurt checkt bij je gesprekspartner. Omdat het contact in dit voorbeeld via FaceTime verliep, overigens zonder beeld, was het uiteraard voor mentor B. niet evident om helemaal tot C. door te dringen. Het Nederlands van deze mentee is bovendien erg ‘basic’. Non-verbale signalen zoals gezichtsuitdrukkingen en oogcontact, waren niet voorhanden, andere wel: eigenschappen van de stem (volume, toonhoogte), eigenschappen van het spreken (ritme, intonatie, spanning), het gebruik van stiltes, … Overschakelen op een gemeenschappelijke contacttaal – het Engels in dit geval – zou de weg naar wederzijds begrip en vertrouwen hebben vergemakkelijkt. Soms moet je als mentor pragmatisch denken en handelen, en de voorgestelde doelen (in dit geval ‘Nederlands oefenen’) tijdelijk loslaten. Uiteraard is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je als buitenstaander naar een situatie kan kijken.

Oefening baart kunst

Mentoren wagen de sprong naar onbekend terrein, experimenteren, maken uiteraard ook fouten maar leren eruit via onder meer nabesprekingen. Soms doet een goedbedoelde focus op de andere cultuur het belang van het algemeen-menselijk aspect van contacten (bijna) vergeten. Zichzelf in vraag stellen en openstaan voor (constructieve) feedback helpt om hierin een evenwicht te bewaren.

Wil je als mentor aan de slag? Een paar tips:

Neem de tijd om een veilige omgeving te creëren waarin je je gesprekspartner beter leert kennen;
Bied je gesprekspartner een luisterend oor aan als die er nood aan heeft;
Herken, erken en/of benoem onderliggende gevoelens/gedachten én check ze bij je gesprekspartner;
Durf je kwetsbaar op te stellen indien je een gelijkaardige situatie/gedachte/gevoel hebt meegemaakt op voorwaarde dat dit voor je gesprekspartner een meerwaarde kan zijn. Bijvoorbeeld wanneer het idee leeft dat hij of zij als enige met dergelijke ervaringen te maken krijgt. Let op: weid niet te veel uit en verleg je aandacht zo snel mogelijk terug naar jouw gesprekspartner;
Stel je de vraag: Wat heeft mijn gesprekspartner nù nodig om zich goed te voelen en verder te kunnen? Stel eventueel samen een haalbaar stappenplan op;
Volg gemaakte afspraken op en stuur in overleg bij, indien nodig. Maar wees tegelijkertijd ook bereid om pragmatisme tijdelijk boven ‘idealisme’ te plaatsen.

Herkenbaar? Welke tip wil jij graag toevoegen?

Ik kijk uit naar jouw reactie!

Hartelijke groet!

Elke

Mentoring voor anderstalige nieuwkomers bleek goede zet voor mijn ‘work-life balance’.

Leestijd: 4 minuten

Mentoring in deze context betekent het volgende. Een persoon met meer ervaring in de lokale, regionale en nationale structuren en tradities (mentor) begeleidt een minder ervaren persoon (mentee), met als doel de mentee te helpen een hoger kennisniveau te bereiken. De mentor zet zijn kennis, expertise en werkervaring in om de mentee vooruit te helpen in de realisatie van zijn of haar doelen. Beiden spreken elkaar regelmatig, op vrijwillige basis en gedurende een afgesproken periode gaande van doorgaans drie maanden tot een jaar. Vaak blijven ze elkaar ook hierna nog contacteren wanneer ze behoefte hebben aan een klankbord. Ik schrijf wel degelijk ‘ze’ want ook voor de mentor zijn die ontmoetingen en contacten erg leerrijk, bijvoorbeeld omdat de mentee een frisse blik kan werpen op praktijken en ideeën.

Het HIVA – Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving van de KU Leuven gaat in samenwerking met de VDAB een ‘evidence-based’ onderzoek uitvoeren naar onder andere het netto-effect van mentoring (worden dezelfde resultaten bereikt zonder mentoring?). Mentees en mentoren getuigen regelmatig in de media over de waardevolle samenwerking, maar cijfermateriaal gebaseerd op ‘evidence-based’ onderzoek ontbreekt voorlopig nog in Vlaanderen.

Welk effect heeft mentoring op mij? Waarom besloot ik mentor van een anderstalige nieuwkomer te worden?

Mentoring ( en in de brede zin ‘buddy zijn’ van een anderstalige nieuwkomer) biedt leerkansen.

Vijftien jaar geleden voelde ik de behoefte om iets nieuws te proberen. De combinatie van mantelzorg voor onze zoon met een autismespectrumstoornis (ASS), opvoedingsproblemen, renovatiewerken en een echtgenoot die voor zijn werk wekelijks enkele dagen in het buitenland vertoeft, vrat aan me. Ergens besefte ik wel dat ik op het thuisfront nuttig werk deed, maar ik had het gevoel niet echt mee te tellen in de ‘echte’, economische wereld sinds ik mijn professioneel leven tijdelijk ‘on hold’ had gezet voor de kinderen. Ik had nood aan nieuwe contacten en ontmoetingen die me mijn zorgen even zouden doen vergeten. En het meest van al wilde ik nieuwe professionele horizonten verkennen en blijven leren. Via een oproep van Vormingplus Regio Mechelen-Lier geraakte ik betrokken bij het project ‘Samen Inburgeren’ van de stad Mechelen, eerst als buddy, later als projectmedewerker. Dit project betekende de start van een nieuw professioneel pad.

Mentoring geeft energie.

Het is een opdracht die weliswaar afgelijnd is, maar die mij de kans geeft om mijn talenten en expertise in te zetten voor een goed doel, namelijk een anderstalige nieuwkomer ondersteunen in zijn/haar zoektocht naar werk. Gedurende 1 à 2 uren ben ik beschikbaar voor mijn mentee, op een afgesproken moment. Ik focus me op de vragen en de problemen die mijn mentee tegenkomt. We analyseren ze, stippelen een strategie uit en gaan op zoek naar bondgenoten die de positie van de mentee op de arbeidsmarkt mee kunnen versterken. De afwisseling en de vrijheid om mijn engagement zelf in te vullen geven mij energie. Dankzij de boeiende ontmoetingen leer ik veel bij en doe ik inspiratie op voor zakelijke ideeën.

Mentoring is een beetje reizen.

Dankzij mentoring en de vele interculturele ontmoetingen schaaf ik mijn kennis van culturen, talen en tradities bij. Ik leer culturele gevoeligheden beter begrijpen en leer ook onze culturele tradities en rituelen in vraag te stellen. Als ik zelf even mentor af ben, stel ik duo’s mentor/mentee samen. De meerderheid van de mentees zijn vluchtelingen die in Vlaanderen een inburgeringstraject hebben afgelegd en lessen Nederlands volgen in het volwassenenonderwijs. Ze zijn nieuwsgierig naar de leefgewoontes en gebruiken van de Belgen en de Vlamingen in het bijzonder. Hun beperkt sociaal netwerk bemoeilijkt het leggen van nieuwe contacten. Mentoren faciliteren interculturele ontmoetingen via introducties in hun sociaal en professioneel netwerk.

Mentoring versterkt communicatievaardigheden.

Mijn communicatievaardigheden zijn niet ondermaats, maar alles kan altijd beter. Nederlands oefenen met een anderstalige nieuwkomer is een uitdaging. Als mentor is het niet de bedoeling om de rol van leerkracht op te nemen. Maar wil je samen vooruitgang boeken is het wel belangrijk om de kennis van het Nederlands correct in te schatten. Er bestaan grote verschillen tussen geschreven en mondeling taalgebruik, én begrijpend lezen. Als mentor (of vrijwilliger van taalinitiatieven in het algemeen) oefen je je continu in gesprekstechnieken: actief luisteren, empathie tonen, parafraseren, vragen stellen, correcte non-verbale signalen uitsturen, … Je houding moet bovendien respectvol en integer zijn. Als mantelzorger voor een zoon met autisme heb ik het gevoel hier een streepje voor te hebben. Mensen met autisme hebben behoefte aan duidelijke taal. Ze kunnen moeilijk abstracte taal, humor of uitdrukkingen begrijpen, decoderen. Uiteraard is elke persoon en situatie uniek en mag je niet te snel veralgemenen. Elke persoon is geholpen met een aanpak op maat van zijn/haar sterktes en werkpunten.

Mentoring maakt me wendbaarder en weerbaarder.

Dankzij mentoring (en mijn mantelzorg voor onze zoon met autisme) sta ik bewuster en beter uitgerust in het leven. Mij zal men niet zo snel uit mijn lood slaan. Uiteraard beleef ook ik de traditionele ‘ups & downs’. Wel ben ik ervan overtuigd dat we makkelijker terug opveren als we een houvast hebben. Ervaringen, technieken en houdingsaspecten kunnen die houvast bieden in onze complexe en snel veranderde samenleving:

communicatievaardigheden
relativeringsvermogen
leergierigheid
verwondering
enthousiasme
zelfkennis
open geest.

Ze onderscheiden ons van computers. Hoe meer we deze technieken en houdingsaspecten in de vingers hebben, hoe kleiner de kans dat de computer ons op de werkvloer overtroeft of verslaat. Ondanks de verregaande automatisering in onze maatschappij, zal er altijd vraag zijn naar werk waarbij intermenselijke kwaliteiten en vaardigheden doorslaggevend zijn: interpreteren van data, bemiddelen, organiseren van werk, adviseren op maat van de klant, een vertrouwensfunctie uitoefenen, … Mentoring is een manier om ook aan onszelf te werken. Bovendien leert mentoring ons omgaan met onzekerheden, plotse veranderingen en diverse manieren van denken en handelen.

Iedereen mentor?

Uiteraard is mentoring geen wondermiddel. Dit type van engagement is bovendien ook niet voor iedereen weggelegd of haalbaar. Mentoring past niet bij elke persoonlijkheidstype. Voor leidinggevenden kan het mooie groei- en leerkansen bieden op domeinen die hun persoonlijk en professioneel functioneren kunnen versterken: soft skills, visie-ontwikkeling, creativiteit, ondernemerschap, diversiteit, interculturele communicatie, talentmanagement … Leidinggevenden vervullen een voorbeeldfunctie, ook op het vlak van levenslang leren. Een krans van leidinggevenden omringt zichzelf al met mentoren voor belangrijke vraagstukken over strategie, financiën, marketing, human ressources en innovatie. Deze mentoren waken ook over de mentale gezondheid en de ‘work-life balance’ van hun mentee. Deze bevoordeelde leidinggevenden zijn al doordrongen van de meerwaarde van mentoring en zijn daarom op hun beurt gul in het delen van hun ervaringen en expertise met derden.

Waarop wachten andere leidinggevenden? Op meer tijd, op hun pensioen? Waar een wil én een visie is, is een weg. Het moment is nù aangebroken om alle talenten te mobiliseren, ook die van anderstalige nieuwkomers. Talent dat bovendien broodnodig is om de economie te doen draaien en groeien. Onze samenleving heeft baat bij dit soort sociaal engagement.

Spreekt mentoring jou aan, maar zit je nog met vragen, laat een reactie achter of stuur me een mail via elke@talententelers.be.

Hartelijke groet!

Elke