Hoe een Oegandese vluchteling een gelukkige Belg werd

Leestijd: 2 minuten

 

We schelen 10 jaar en toch blijft Chris (niet zijn echte naam) me elk jaar een gelukkige moederdag wensen. Dankzij onze herwonnen vrijheid zagen we elkaar onlangs eindelijk terug.

๐Ÿ‘‰ Ik leerde Chris in 2017 kennen. Hij nam deel aan De Leeswereld, een leeskring in Lier voor anderstaligen, die ik destijds begeleidde. Zijn leergierigheid en fijne persoonlijkheid vielen me op.

๐Ÿ‘‰ Chris komt uit Oeganda. Hij verloor op jonge leeftijd zijn ouders in een auto-ongeluk. De Oegandese overheid financierde zijn studies in mariene biologie en stippelde zijn loopbaan uit. Die afhankelijkheid en de wanpraktijken van de Oegandese overheid lagen mee aan Chris’ beslissing om naar Kenia te vluchten waar hij in een vluchtelingenkamp bescherming zocht.

๐Ÿ‘‰ Met de hulp van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties vloog Chris naar Belgiรซ waar hij asiel aanvroeg. Hij wachtte de definitieve beslissing af in het opvangcentrum van Bierset. Om zijn tijd nuttig door te brengen, begon hij er Frans te leren. Het werd hem immers snel duidelijk dat hij er zijn Engels niet als contacttaal kon inzetten.

๐Ÿ‘‰ Na zijn positieve beslissing moest hij naar Vlaanderen verhuizen. Gevolg: hij moest er opnieuw een aanvraagprocedure starten. Hij wilde dit koste wat kost vermijden na alle geleverde inspanningen. Maar er was geen ontkomen aan. Hij kwam in een opvangcentrum nabij Antwerpen terecht. Hij verkreeg het statuut van politieke vluchteling.

๐Ÿ‘‰ Nu kon zijn zoektocht naar huisvesting starten. De eerste verhuurder weigerde leefloners. In de krant ‘Metro’ merkte hij een studio nabij Lier op. Met de hulp van zijn maatschappelijk assistent werd die zijn nieuwe thuis.

๐Ÿ‘‰ Intussen verloor Chris geen tijd. Hij nam deel aan twee edities van het project ‘Samen Inburgeren’, leerde Nederlands en vond werk als magazijnmedewerker. Ook nu nog heeft hij met รฉรฉn van zijn ‘inburgeringscoaches’ een vaste telefonische afspraak op zondagavond om zijn Nederlands te oefenen. Zijn taalbuddy geeft Chris opdrachten, bv. krantenartikels samenvatten, en overloopt zijn week.

๐Ÿ‘‰ Chris heeft nu de Belgische nationaliteit, is recent getrouwd en loopt minder gebukt onder zijn trauma’s. Hij genoot van de wandeling in het Mechelse Vrijbroekpark en bewonderde de roodbruine boomkruinen en de hoge siergrassen. Ze herinnerden hem aan de prachtige natuur in Oeganda.

๐Ÿ‘‰ ‘s Avonds bleef Chris eten. Hij vertelde me dat hij niet kon koken. Ik dacht dat hij bedoelde dat hij geen ‘keukenprins’ was. We aten wraps en ik zei tussendoor dat dit simpel gerecht voor hem wel haalbaar moest zijn, niet?

โžก๏ธ En toen vertelde Chris waarom hij onmogelijk warm eten kon bereiden. Zijn schoolvriend was op 7-jarige leeftijd in een brand omgekomen samen met zijn broer en zus. Koken zou dit trauma opnieuw naar boven brengen. Daarom bestelt Chris op elke werkdag extra take away-maaltijden in het bedrijfsrestaurant.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Call Now Button