Waarom mogen Vlamingen zich wel opsluiten in hun dialect?

Leestijd: 2 minuten

 

Zou Elina in een wat centraler gelegen deel van Vlaanderen wél de nodige steun hebben genoten?

👉 Mijn laatste post over Elina’s wedervaren in een multinational in de Kempen ontlokte heel wat reacties. Waarop ik me de vraag stelde of een bedrijf in Mechelen per definitie anders met Elina’s uitdagingen (o.a. tegenwerking door zwaar dialect sprekende collega’s) zou zijn omgegaan. Tenslotte gaat mijn thuisstad prat op een open houding ten aanzien van nieuwkomers. Als één van de hoeken van de ‘gouden driehoek’ (Brussel-Mechelen-Leuven), kan Mechelen bogen op drie florerende bedrijvenclusters, die ik voor het gemak kortweg NoZuRa noem (Mechelen Noord, Mechelen Zuid, Ragheno).

👉 Één van de ‘beperkingen’ waar Elina’s teamleden zich aan ergerden was haar vooralsnog ontoereikende kennis van het NL, én van het lokale Kempische dialect. Dit was voor haar collega’s geen reden om sporadisch Engels te gebruiken als uitwijkmogelijkheid of extra steuntje.

👉 Dit deed me terugdenken aan een voorval in een Mechels bedrijf waarbij Amir (fictieve naam) geconfronteerd werd met niet één maar meerdere dialecten. Dit is op zich niet verwonderlijk: alleen al door de goede bereikbaarheid van Mechelen kunnen lokale bedrijven in een wijde omtrek rekruteren.

👉 Amir was omringd door collega’s uit Limburg, Oost- en West-Vlaanderen. Je zou verwachten dat de werknemers een taal zouden bezigen die min of meer aansluit bij het Standaardnederlands. Amir stelde echter vast dat het NL dat hij in het volwassenenonderwijs had geleerd, ver afstond van de uiteenlopende lokale taalvarianten op de werkvloer. Zijn specialistische werk deed hij voornamelijk in een aparte ruimte, meestal alleen. Geen ideale werksituatie om aan zijn NL te werken.

👉 Bij zijn laatste evaluatie kreeg hij te horen dat zijn kennis van het NL onvoldoende was verbeterd. Zijn kennis van het Engelse vakjargon daarentegen werd als uitstekend omschreven. Die kennis had hij in zijn thuisland opgedaan.

👉 Amir’s contract werd niet verlengd. De precieze redenen hiervoor zijn me niet bekend, maar dat zijn kennis van het NL stagneerde heeft volgens Amir zelf een bepalende rol gespeeld.

👉 Het blijft me intrigeren: waarom verwachten sommige bedrijven van anderstalige nieuwkomers een voortreffelijke kennis van het NL (meteen, of binnen de kortst mogelijke termijn), terwijl medewerkers van Vlaamse oorsprong zich mogen opsluiten in een dialect dat vaak ver afstaat van het Standaardnederlands?

➡️ Of een bedrijf in NoZuRa, de Kempen, dan wel in het Texas van Vlaanderen gevestigd is: de succesvolle integratie van nieuwkomers, ook op taalvlak, zal wellicht meestal het gevolg zijn van een efficiënte, doordachte bedrijfsvoering. De bedrijfslocatie op zich zal niet automatisch tot succes leiden.

Elina kwam als nieuwkomer in een Kempische wespennest terecht

Leestijd: 2 minuten

 

Vier vrouwen startten in 2021 tegelijkertijd bij een multinational in de provincie Antwerpen. Drie van hen verlieten reeds het bedrijf. De laatste, een ingenieur met een PhD, traint haar vervanger.

Ze was door haar nieuwe collega’s nochtans gewaarschuwd: “Of je werkt hier 10 à 12 jaar, of je vertrekt binnen het jaar.”

Wat liep er mis?

👉 Elina (fictieve naam) zou een teamleider die met pensioen ging, vervangen. Vanaf dag één is de spanning te snijden. Haar voorganger weigert aanvankelijk om Engels te gebruiken als uitwijkmogelijkheid bij Elina’s inspanningen om NL te spreken. Na 6 dagen gaat hij in ziekteverlof en direct aansluitend begint zijn pensioen.

👉 Elina start amper voorbereid aan de nieuwe job. De operatoren, haar teamleden, maken haar naar haar zeggen het leven zuur, willen alles bij het oude laten en hebben moeite met het vertrek van hun baas.

👉 Elina belichaamt teveel veranderingen, volgens haar eigen analyse: vrouw, jong, ingenieur, en bovendien een migrante met een fysieke beperking en een vooralsnog ontoereikende kennis van het NL, en al helemaal niet vertrouwd met het lokale Kempische dialect dat het team als voertaal bezigt.

👉 Elina doet haar werk nochtans graag en krijgt hiervoor veel waardering van HR en het directieteam. De werkomgeving daarentegen brengt veel uitdagingen met zich mee:

– ze begrijpt het lokale dialect niet goed;

– de collega’s lachen om haar uitspraak;

– de collega’s verkiezen helemaal geen Engels te spreken met haar;

– ze wordt op zowat iedere (taal)fout aangesproken;

– haar manager komt niet voor haar op.

Het bedrijf laat deze werknemers begaan. Wellicht speelt mee dat productiemedewerkers moeilijk te vinden zijn.

👉 Elina is moegestreden. De combinatie van praktische, tussenmenselijke en medische problemen is uitputtend. Na de inwerking van haar vervanger overweegt ze nu naar de VS te emigreren, waar ze betere vooruitzichten heeft voor haar carrière. De drie vrouwelijke ex-collega’s begrijpen al lang niet meer waar Elina de kracht vandaan haalt om zo loyaal te blijven doorwerken.

Brenten maakte geen kans en kreeg toch de job

Leestijd: 2 minuten

 

Hij beantwoordde niet aan de formele jobvereisten en toch kreeg Brenten Pieper (34) de job.

👉 In De Standaard van 2 juli jl. vertelt Brenten Pieper: “(…) Mijn leven liep niet echt op wolkjes. Door mijn ADD heb ik nooit een diploma behaald waardoor ik van de ene slechtbetaalde job naar de andere hopte.

Via een vriend kreeg ik een job als gids voor Engelstalige toeristen in Antwerpen, dat lag me wel. Toevallig zat er iemand van Viking Cruises in mijn groep die me uitnodigde voor een sollicitatie. Ik was volgens de jobvereisten veel te jong, had geen ervaring met toerisme of management, laat staan een deftig kostuum, maar toch hebben ze iets in me gezien.”

👉 Intussen is Brenten Pieper al zeven jaar aan de slag als programmadirecteur op een cruiseschip. Hij is verantwoordelijk voor het culturele programma.

👉 Wellicht is hierboven eerder sprake van een toevallige ontmoeting. Maar je kan als werkgever dergelijke ontmoetingen met talentvolle en beloftevolle kandidaten ook wat ‘forceren’.

👉 Zo hoorde ik ooit een IT-recruiter vertellen over haar goede ervaringen met hackatons. Ze observeert graag de deelnemende teams. Dit levert haar telkens weer waardevolle informatie op over potentiële kandidaten.

👉 Twee voorbeelden van (informele) talent scouting door twee gepassioneerde medewerkers met een goede dosis

✔️ nieuwsgierigheid,

✔️ interesse voor ‘de andere’,

✔️ empathie,

✔️ creativiteit,

✔️ toepassingsgericht denkvermogen.

➡️ Iedereen talent scout, bij wijze van spreken 24/7, op kantoor en in de buitenwereld.

➡️ Niet omdat het moet, maar omdat medewerkers dit graag doen vanuit een loyaliteit en waardering voor hun werkgever.

➡️ In jouw bedrijf lopen ongetwijfeld ook mensen rond die jouw rekrutering een boost kunnen geven. En niet alleen op de HR-afdeling.

🔎 Interesse om dit eens uit te vissen en kan je wat hulp gebruiken? Geef me gerust een seintje via 📧 elke@talententelers.be.

Een boekhouder tot over zijn oren in de aardappelchips

Leestijd: 2 minuten

Waarom sorteert een boekhouder in wording aardappelchips in een fabriek?

👉 Ik leerde Elijah kaseba, een werkstudent met Zambiaanse roots, in 2021 kennen via Naseem Hamad, mentoringcoach voor het project Motivation United in Leuven. Op dat moment combineerde Elijah een studie Bedrijfsmanagement – accountancy & fiscaliteit met interimopdrachten.

👉 Toen al vielen zijn gedrevenheid en ambitie op. Elijah aanvaardde vroege en late shifts om zijn studies te bekostigen. Wanneer hij niet op het werk geraakte met het openbaar vervoer, nam hij de brommer voor zijn verplaatsingen tussen Leuven en Mechelen, de koude verbijtend.

👉 Elijah wilde graag werkervaring opdoen in zijn studiedomein maar wist niet hoe hij dit moest aanpakken. Een oproep via Linkedin en een gouden tip van ☀ Annemie De Proft resulteerden in een ontmoeting met Carla, oprichtster van het Leuvense kantoor Fiscadvies. Een IBO-stage via de VDAB bleek voor alle betrokkenen een haalbare kaart.

👉 Intussen werkt Elijah er nog steeds. In september volgt er in principe een deeltijds contract van onbepaalde duur. Hij volgt nu ook lessen Frans aan het CLT Leuven en hoopt zijn bachelor te halen in 2024.

❓Hoe verliep de samenwerking tot nu toe?

Corona bemoeilijkte de opstart van Elijah. Door het telewerk staat hij nu minder ver in zijn taalverwervingsproces ondanks zijn enorme betrokkenheid en inzet. Zijn geschreven NL is heel goed. De werking van het kantoor, de software en de communicatievormen blijven zijn volle aandacht eisen.

❓Wat leerde Carla van Elijah?

– Ze werd zich bewuster van de verschillende soorten van communicatie;

– Ze leerde zichzelf beter kennen;

– Ze leerde haar tempo beter af te stemmen op dat van anderen.

❓Welke tips heeft Carla voor werkgevers die ook met divers talent aan de slag willen?

– Laat je van bij het begin goed omringen om een kader te schetsen (HR – Ann Rens, VDAB, … );

– Maak meteen werk van een actieplan (soft én hard skills) met concrete doelen voor de nieuwkomer én de organisatie;

– Betrek je personeel – je zal nieuwe talenten ontdekken.

➡️ De tijdsinvestering is het waard. Niet alleen geeft het zin aan je leven, je krijgt er zoveel voor terug, aldus Carla, een talententeler.

Veel succes!

Hoe een Oegandese vluchteling een gelukkige Belg werd

Leestijd: 2 minuten

 

We schelen 10 jaar en toch blijft Chris (niet zijn echte naam) me elk jaar een gelukkige moederdag wensen. Dankzij onze herwonnen vrijheid zagen we elkaar onlangs eindelijk terug.

👉 Ik leerde Chris in 2017 kennen. Hij nam deel aan De Leeswereld, een leeskring in Lier voor anderstaligen, die ik destijds begeleidde. Zijn leergierigheid en fijne persoonlijkheid vielen me op.

👉 Chris komt uit Oeganda. Hij verloor op jonge leeftijd zijn ouders in een auto-ongeluk. De Oegandese overheid financierde zijn studies in mariene biologie en stippelde zijn loopbaan uit. Die afhankelijkheid en de wanpraktijken van de Oegandese overheid lagen mee aan Chris’ beslissing om naar Kenia te vluchten waar hij in een vluchtelingenkamp bescherming zocht.

👉 Met de hulp van het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties vloog Chris naar België waar hij asiel aanvroeg. Hij wachtte de definitieve beslissing af in het opvangcentrum van Bierset. Om zijn tijd nuttig door te brengen, begon hij er Frans te leren. Het werd hem immers snel duidelijk dat hij er zijn Engels niet als contacttaal kon inzetten.

👉 Na zijn positieve beslissing moest hij naar Vlaanderen verhuizen. Gevolg: hij moest er opnieuw een aanvraagprocedure starten. Hij wilde dit koste wat kost vermijden na alle geleverde inspanningen. Maar er was geen ontkomen aan. Hij kwam in een opvangcentrum nabij Antwerpen terecht. Hij verkreeg het statuut van politieke vluchteling.

👉 Nu kon zijn zoektocht naar huisvesting starten. De eerste verhuurder weigerde leefloners. In de krant ‘Metro’ merkte hij een studio nabij Lier op. Met de hulp van zijn maatschappelijk assistent werd die zijn nieuwe thuis.

👉 Intussen verloor Chris geen tijd. Hij nam deel aan twee edities van het project ‘Samen Inburgeren’, leerde Nederlands en vond werk als magazijnmedewerker. Ook nu nog heeft hij met één van zijn ‘inburgeringscoaches’ een vaste telefonische afspraak op zondagavond om zijn Nederlands te oefenen. Zijn taalbuddy geeft Chris opdrachten, bv. krantenartikels samenvatten, en overloopt zijn week.

👉 Chris heeft nu de Belgische nationaliteit, is recent getrouwd en loopt minder gebukt onder zijn trauma’s. Hij genoot van de wandeling in het Mechelse Vrijbroekpark en bewonderde de roodbruine boomkruinen en de hoge siergrassen. Ze herinnerden hem aan de prachtige natuur in Oeganda.

👉 ‘s Avonds bleef Chris eten. Hij vertelde me dat hij niet kon koken. Ik dacht dat hij bedoelde dat hij geen ‘keukenprins’ was. We aten wraps en ik zei tussendoor dat dit simpel gerecht voor hem wel haalbaar moest zijn, niet?

➡️ En toen vertelde Chris waarom hij onmogelijk warm eten kon bereiden. Zijn schoolvriend was op 7-jarige leeftijd in een brand omgekomen samen met zijn broer en zus. Koken zou dit trauma opnieuw naar boven brengen. Daarom bestelt Chris op elke werkdag extra take away-maaltijden in het bedrijfsrestaurant.

Gedetacheerden bieden voordelen die vluchtelingen niet hebben

Leestijd: < 1 minuut

 

Honderdduizenden gedetacheerden verdringen erkende vluchtelingen op de Belgische arbeidsmarkt. Artikel van Bart Brinckman in De Standaard van 24 mei.

👉 Enkele vaststellingen uit een doctoraatsonderzoek van Dries Lens, onderwijsassistent en doctoraatsonderzoeker aan de Universiteit Antwerpen.

✅ Detachering blijft in sommige sectoren erg in trek vanwege de flexibiliteit en lage lonen;

✅ Gedetacheerde werknemers moeten, in tegenstelling tot erkende vluchtelingen, geen lokale taal leren, noch een inburgeringstraject volgen.

👉 Dit onderzoek waarschuwt ook om erkende vluchtelingen niet te snel naar het arbeidsproces te leiden, nochtans een prioriteit van de Vlaamse regering.

✅ Een meer gerichte ondersteuning bij de zoektocht naar een job op het niveau van de kandidaat is een duurzamere aanpak;

✅ Tegenvallende verwachtingen en onaantrekkelijke jobs leiden immers tot een snelle uitval;

✅ Met migranten die uit frustratie kiezen voor een job als zelfstandige, loopt het vaak evenmin goed af.

Wanneer ben je echt Belg of Vlaming?

Leestijd: < 1 minuut

 

Hoe bepaal je als werkgever of een kandidaat voldoende Nederlands kent voor een bepaalde vacature?

Welke testen hanteer je? Vooral testen met een belangrijke talige component?

Zijn je taalvereisten nog realistisch? Riskeer je kandidaten te mislopen door onaangepaste selectiemethoden?

👉 Taal is een competentie die kandidaten op het werk verder kunnen ontwikkelen;

👉 Niet elke job vereist een uitstekende kennis van het Nederlands;

👉 Bepaal op voorhand de absolute minimumdoelen voor de kennis van het Nederlands en stem af met je medewerkers;

👉 Vertrek vanuit de reeds aanwezige kwaliteiten en competenties van kandidaten en zoek een match binnen je bedrijf;

👉 Werk een taalopleiding uit op maat van kandidaten en hun nieuwe rol binnen je bedrijf.

➡️ Of iemand snel Nederlands oppikt, hangt van meerdere factoren af. Het is niet altijd een kwestie van niet willen.

Pol Goossen maakte hierover dit inzichtelijk filmpje samen met SAAMO (nieuwe naam van Samenlevingsopbouw), Ligo, Centra voor Basiseducatie en Theater Vonk.

Het Koninklijk Paleis als kweekvijver van talent.

Leestijd: < 1 minuut

 

Saïd Meer vertelt zijn persoonlijke verhaal in De Standaard van 19 mei 2022.

👉 Werkgevers, maar ook opdrachtgevers, kweken talent. Ze bieden mensen, of ze nu het statuut van werknemer, freelancer of zelfstandige hebben, ontwikkelingskansen waardoor ze alsmaar beter kunnen worden in hun job. Want groeien in je job is leren én vooral doen. Nog te weinig nieuwkomers krijgen die kans.

👉 Voor Saïd Meer liep het oorspronkelijk ook niet van een leien dakje. Hij kwam in 1995 als prille twintiger uit Bangladesh in België aan. Hij had net een zware periode in de Golfstaten achter de rug. Na een lange aanvraagprocedure bij de Dienst Vreemdelingenzaken verkreeg hij uiteindelijk zijn verblijfsvergunning. Hij kon meteen aan de slag in een atelier dat kleding van luxehuizen vermaakte.

👉 Op een dag in 1998 moest Saïd Meer een kledingstuk van koningin Paola aanpassen. Al snel merkte het Paleis zijn talent op. Er volgden opdrachten van andere leden van de Koninklijke Familie.

👉 Na 25 jaar van uitstekende dienstverlening, beloont het Hof nu zijn talent voor retouches en kledingontwerp met het diploma van gebrevetteerde hofleverancier.

Van harte gefeliciteerd, Saïd Meer!

Arbeidsmigratie als wervingskanaal in de zorg

Leestijd: < 1 minuut

 

Indiase verpleegkundigen combineren hun opleiding met een job in een Vlaamse woonzorgcentrum.

👉 In het radioprogramma ‘De Ochtend’ op Radio 1 lichtte Wouter Sonneville, algemeen directeur van de Zorggroep Exalta, het Aurora-project toe. Herbeluister het interview via deze link.

👉 Na een intensief taalbad Nederlands van 6 maanden in India en de daarbij horende testen, kreeg een eerste lichting Indiase verpleegkundigen een verblijfs- en werkvergunning.

👉 Eenmaal in Vlaanderen vallen de nieuwkomers terug op een uitgebreid onboardingprogramma rond

✔️ huisvesting,

✔️ coaching,

✔️ stagebegeleiding,

✔️ inburgering.

👉 Enkele interessante ideeën uit dit pilootproject:

✔️ Er woont minstens 1 collega in de buurt van de woonst van een Indiase collega;

✔️ Een peter of meter maakt de nieuwe collega wegwijs in de organisatie en in onze maatschappij;

✔️ De Indiase verpleegkundigen doen een stage van 1 jaar voor de erkenning van hun buitenlands diploma. In de tussentijd kunnen ze alvast aan de slag als zorgkundige.

👉 Eén van de grootste aanpassingsproblemen zijn de lokale dialecten. Een extra taal die ze in de vingers moeten krijgen.

Wouter Sonneville en alle betrokkenen: veel succes!

Laat werkervaring vallen, focus op potentieel

Leestijd: 2 minuten

 

👉 Veel hoogopgeleide anderstalige werkzoekenden vinden om uiteenlopende redenen moeilijk werk. Soms omdat ze geen werkervaring in België kunnen voorleggen. Een gemiste kans én een voorbeeld van een problematische bedrijfscultuur.

👉 Rekruteren draait hoe langer hoe meer rond het opmerken van het potentieel van een kandidaat. De selectiecriteria werkervaring, diploma en talenkennis leveren gewoonweg niet meer op, op een uitzondering na.

👉 Deze vereisten spelen nog te vaak in het nadeel van gekwalificeerde anderstaligen. Hun buitenlands diploma wordt immers niet altijd in België erkend – of niet op hetzelfde niveau als in hun land van herkomst. En hún meertaligheid dekt niet altijd de vereiste meertaligheid in België. Ik denk bv. aan de combinatie van Arabisch, Russisch en een basiskennis Engels en NL.

👉 En toch bezitten deze kandidaten potentieel ‘en masse’, maar ze hebben vaak gewoon de pech dat ze buiten de traditionele ‘hokjes’ vallen. Veel selectieverantwoordelijken zouden baat hebben bij doorgedreven training rond D&I én bij een herziening van hun rekruterings- en selectiemethodes.

❓ En hoe definieer je nu ‘potentieel’?

Volgens Van Dale: “De mogelijkheid/het vermogen bezitten zich te ontwikkelen tot het genoemde”.

➡️ Potentieel is een kwestie van kennis, competenties en leerbaarheid. Nu én in de toekomst.

➡️ Daarom is het zo belangrijk om bij de invulling van elke (nieuwe) rol of takenpakket te focussen op de kernelementen.

De rest, zelfs een nieuwe taal, leren nieuwkomers wel op het werk samen met hun nieuwe collega’s.

❓Hoe voorspel je potentieel?

➡️ Via psychologische kenmerken. Zij blijken uitstekende voorspellers te zijn van toekomstig succes op het werk.

✔️ snel zaken opnemen (fluïde intelligentie);

✔️ omgaan met veranderingen (persoonlijkheid);

✔️ relaties opbouwen (gedrag);

✔️ nieuwe vaardigheden aanleren (bekwaamheid & persoonlijkheid).

❓Welke werkinstrumenten kan je hiervoor inzetten?

Voorbeelden:

✔️ een gestructureerd interview

✔️ psychotechnische testen (niet-talig❗)

✔️ een ontwikkelingsassessment; …

➡️ Zoek je toevallig nog een expert online assessment tools en dito trainers?

Bij Stijn Gysen van Thomas International Belux kan je terecht voor een demo.

Interesse?

Meer info via info-be@thomas.co.

Call Now Button